آخرین مطالب

اقبال معتضدی بازی با کلمات، یکی ازخصلت‌های رایج شاعرانه در شعر است که لذت متن را برای خواننده (به‌ویژه خواننده‌ی فرانسوی‌زبان) مضاعف می‌کند. واژه ی Pensée در شعر گل‌ها وتاج‌ها، دو معنی دارد: «گل بنفشه» و «اندیشه». باز در همین شعر، ژاک پره‌ور از champs élysées (دشت‌های افتخار) به قرینه‌ی Champs Elysées (خیابان شانزلیزه) استفاده […]

نویسنده: جاش دووگرتی برگردان: بهنام رشیدی دانستن زبان خارجی جوانب بسیاری دارد. بعضی از مردم معتقدند روانی در استفاده از زبان را وقتی از آن خود فرض می‌کنند که در طول روند رشدِ خود، بتوانند به آن زبان سخن گویند، حتی اگر نتوانند بخوانند یا بنویسند. قطعاً منصفانه نیست که این امتیاز را از آن‌ها […]

فرشاد معتضدی لطف باران شامل حالم نشد چرا که همیشه تشنه هستم و چون سگی جستجوگر له له می زنم در خیابان های طولانی بعد از ظهر های گرم، شب ها هم.امشب در آستانه کوچه ای دراز و کثیف ایستاده و خیره هستم.پایین پایم را نگاه می کنم: کومه ی زباله هاست تلنبار روی هم. […]

از مجموعه ی ” از هوا و آینه ها” میان خورشید های همیشهزیبایی تولنگریست.خورشیدی که از سپیده دم همۀ ستارگانبی نیازم می کندنگاهتشکست ستمگریست. نگاهی که عریانی روح مرااز مهرجامه یی کردبدان سان که کنونمشب بی روزن «هرگز»چنان نمایدکه کنایتی طنز آلودبوده است. و چشمانت با من گفتندکه فرداروز دیگریست. آنک ! چشمانی که خمیر […]

نیامده رفته دیر ترین هایی از دورکنار لحظه می افتندبی که حالایم را آشفته کنند آینده ها شمال اندو رفته ها جنوبحیران ِ حالایماز بالاحالای من سیوالی ستدر ادامه هایفرود ادامه های عمودی :درنگدرنگِ ادامهوقتی همیشه لحظه لحظه‌ی پیش است و بعد ِلحظه منم . چند شعر هربار در برابر ِآیینه اعتراف، تصویرِِ من را […]

به آغازِ جهان و به جوانسالیِ هستی صدایی‌ست پُر از باغ و بهارانپُر از جوی و پُر از صبحپُر از نم‌نمِ باران.صدایی‌ست پُر از جذبه و اشراقپُر از پرده عشاقرها در همه آفاق.صدایی که مرا می‌بَرَد از خویش به مستیبه آغاز جهان و به جوانسالیِ هستیصدایی‌ست،صدایی‌ست. هیچ میدانی چرا چون موجدر گریز از خویشتن پیوسته […]

وصف گل سوری نامتگلواژه ای به سپیدای ماهتاب و سپیده استبا عطر باغ اطلسیو دشت های گرم شب بو های دشتستاننامت گل هزار بهار نیامده است نامت تمام شب هایمو گستره ی خمیده ی رویاهایم راپر می کندو در دهانممانند ماه در حوض، مدّ می شود نامت در چشمانمچون لاله، سرخچون نسترن، سپیدو مثل سرو، […]

دلالت پرنده بخوان مرا بخوانبخوان سبز هوشبگذار آوای پریشان نایم راسی مرغ بسرایندمجنون آوارگی هایم را همزاد!از آرواره های سگان پس بگیرتا به خود بآیند یاخته هابا عقل سرخ دلت پرواز کنبسوز در حریق سبز جان خویشبکاهعریان شو!در لحظه های هزار سالهبر افروز بر خاکبی نگاه و نیلوفر هیچ طوری نشده هیچ طوری نشده،شب چنان […]

نا کجا چگونه بال زنم تا به ناکجا که توییبلندمی پرم اما، نه آن هوا که تویی تمام طول خط از نقطه ی که پر شده استاز ابتدا که تویی تا به انتها که تویی ضمیر ها بدل اسم اعظم اند همهاز او و ما که منم تا من و شما که تویی تویی جواب […]

برقص تا که جهانی به رقص برخیزدبریز جز تو کسی عشوه ای نمی ریزدبنوش تا که حیا را به باد بسپاریببوس تا که تنم از تنت نپرهیزدهمیشه واسطه ای مثل باد لازم نیستکه گرد گل به گل دیگری بیامیزدتو چوب دار مغول، من، شکوه نیشابورکه شرحه شرحه ز بالای تو بیاویزدبرای شهر پس از من […]