محسن توحیدیان (همه مطالب این نویسنده) • این پایانِ آینده است: کشویی که یک‌وری باز می‌شود، مثل دهانی که لق می‌زند، پرده‌ای نیم‌کشیده، فرمانی که به چپ و راست می‌چرخد، صندلی فلزی که رو به پنجره ایستاده است، عکسی یادگاری از چند مرد و زن لب دریا که زیر آفتاب ایستاده‌اند، پرتو زردی که از […]
«ناباکوف» در رمان «ناامیدی» به کنایه می‌گوید «در برلین در هر خانه‌ای یک تابلوی جزیره‌ی مرگ هم هست!» اقبال به اثر بوکلین که در سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۶ پنج نسخه از آن را نقاشی کرده است، به تکثیر آن در خانه‌های عوام‌الناس محدود نمی‌شود. می‌توان رد پای تابلوی او را در آثار بسیاری به خصوص […]
(برگرفته از بخشی از زندگی‌نامه‌ی فصیح به قلم خود وی که در نشریه‌ی «اندیشه پویا» چاپ شد.) کلاس من از اول فوریه شروع شد. بیشتر درس‌ها درباره‌ی ادبیات جهان بود، با دو درس خاص درباره‌ی کارهای ارنست همینگوی. استادان به کارهای او بیشتر از کارهای دیگر نویسندگان آمریکا و اروپا توجه می‌کردند. ماه‌ها بود که […]
جی کی رولینگ نویسنده هری پاتر آنقدر اموالش رابه خیریه بخشیده که عنوان میلیونر راازدست داد او میگویداگرخدا بیشتراز نیازتان به شما بخشیده یک مسئولیت اخلاقی در برابر آن دارید.
شب چشمهای بسته ماست، آنگاه که به چراغانی درون خویش مینگریم خداوندا تو که با کلامی زمین و آسمانها را آفریدی با کلامی مرا جویباری کن که در خاک تشنه فرو روم یا پروانه ای کن که پیش از غروب آفتاب مرده باشم من چون سنگی هستم در جهان افتاده و پیوسته فروتر میروم خداوندا […]
برومند شکری در پاسخ به اینکه نویسندگان ما شناختی از فضای بومی خود ندارند می‌گوید: متاسفانه خود من هم از جمله نویسندگانی هستم که هیچ گاه فضای بومی را دست مایه نوشتن قرار نداده ام و این بدترین غفلتی است که می تواند از جانب یک نویسنده صورت بگیرد. در واقع برای مخاطبی می‌نویسیم که […]
شماره ۲۷ ژیل دلوز
