بیژن نجدی

زاده ۲۴ آبان ۱۳۲۰ در خاش – درگذشت ۴شهریور ۱۳۷۶ در لاهیجان، شاعر و داستان‌نویس بود. او از پدر و مادر گیلانی در خاش زاهدان متولد شد. تحصیلات ابتدایی خود را در رشت گذراند. پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۳۹ وارد دانشسرای عالی تهران شد و در سال ۱۳۴۳ از همان دانشکده در رشته ریاضی فارغ‌التحصیل و با سمت دبیر در دبیرستانهای لاهیجان مشغول به تدریس شد. پدرش از افسران مبارزی بود که در قیام افسران خراسان نقش داشت و در مسیر رفتن به گنبد کاووس به دست تعدادی ژاندارم کشته شد. در سال ۱۳۴۹ با پروانه محسنی آزاد ازدواج کرد که حاصل این ازدواج یک دختر و یک پسر است. از سال ۱۳۴۵ فعالیت ادبی خود را آغازکرد.
بیژن نجدی در چهارم شهریور ۱۳۷۶ به علت بیماری سرطان ریه درگذشت. آرامگاه او در شهر لاهیجان در جوار بقعه شیخ زاهد گیلانی قرار دارد.
نجدی در زمان زندگی خود تنها مجموعه داستان “یوزپلنگانی که با من دویده‌اند” را در سال ۷۳ منتشر ساخت که در سال ۷۴ جایزه قلم زرین گردون را به خود اختصاص داد. بقیه آثارش پس از درگذشت اش توسط همسرش به چاپ رسید. مجموعه داستان “دوباره از همان خیابان ها” در سال ۷۹ نیز برگزیده نویسندگان و منتقدان مطبوعات شد. نجدی همچنین در کارنامه ادبی خود، تندیس یادمان بنیاد شعر فراپویان به خاطر برگزیده اشعار دهه هفتاد و لوح افتخار به پاس جانسروده‌ها در پاس داشت آیین‌های ملی و میهنی را دارد. از وی اشعار گیلکی کمی نیز باقی‌مانده است.
همچنین پس از مرگ وی داستان های “تاریکی در پوتین”، “سپرده در زمین”، “گیاهی در قرنطینه” و “استخری پر از کابوس” از مجموعه داستانهای “یوزپلنگانی که با من دویده‌اند”انتشار یافت و نیز داستان های “مرثیه‌ای برای چمن” و “بیمارستان، نه قطار” از مجموعه “دوباره از همان خیابان‌ها” به فیلم درآمده است.