واقعه .آفتابش راچنان دیده دوختمکه پچپچه پولاد گداختهجانم را در نوردیدمرگ را دست افشان پای کوبی کردمو خاکسترمخیره سر فریادی شدکه خروش وهم آلود وجود سر به سکوت گذاشت…هر لحظه عشقم را تو گویی ملکوت به نظاره نشسته استای تنها دریافته من از جهان !کدامین قبله را نشانی از تو نیست؟ آبان ۹۳ – یزد