آخرین مطالب

کیوان باژن: یکی بود یکی نبودبه قول قدیمی ها جانم برای تان بگوید دَم غروبِ یک روز پاییزی، گربه ای با موهای بلند طلایی که از زورِ چرک و کثافتِ ناشی از پرسه زدن در کوچه پس کوچه و خیابان های شهر و دود ماشین ها، دیگر به خاکستری می زد؛ مدتی بود که چشم های درشت و تیزبین اش را باریک کرده […]

کیوان باژن : روی تخت دراز کشیده بود و خیره شده بود به نقطه‌‌ای روی سقفِ اتاق… گفته بود: «اگر بخواهی می‌توانی هر دو را برداری» و لبخند زده بود و تو که گفته بودی: «نه!» و همینطور نگاه می‌کردی به چادر نمازِ گُل گُلیِ رنگ و رو رفته‌ای با گُل‌های کوچکِ سیاه و سفید […]