آخرین مطالب

نویسنده: اقبال معتضدی (همه مطالب این نویسنده) عـاقـلان نقطه پرگـار وجـودند ولـی عشق داند که در این دایره سرگردانند» حافظ ژیل دلوز، تاریخِ امرِ متعالی وحدت‌ساز را زیسته و سپس به گسست و کثرت رسیده و ناچار است برای دامن‌زدن به شناخت امر‌ِ تکین و کثرت‌های برخاسته از درون آن، با وحدت در بیفتد یا […]

غلامرضا منجزی (همه مطالب این نویسنده) تمام هدف هنر، خلق حسی جدید از اشیاء و جهان پیرامونی است. وظیفه‌‌ی این حس جدید، بازشناخت چیزها نیست، بلکه ایجاد بینشی دیگر از آن‌‌هاست. به همین ترتیب است که شعر، نقشی دوباره بر طبیعت و اشیاء می‌زند تا حسی تازه و لطیف از زندگی را به مخاطبش بازگرداند. […]

اقبال معتضدی (همه مطالب این نویسنده) اسماعیل فصیح نخستین رمانش «شراب خام» را در سال ۱۳۴۷ نوشت، درست در سن ۳۴ سالگی. او زندگی پرفراز و نشیبی داشت و به رغم سختی‌ها و حوادث ناگوار و موانع پرشماری که برایش پیش آمد، تا پایان زندگی (۱۳۸۸) از نوشتن باز نایستاد. او فارغ از کلیشه‌های انتقادی، […]

«… در دهه ۱۳۲۰ و دوره‌ای که چوبک نوشتن آغاز کرد، رشد مفاهیم جامعه‌گرایانه در سیاست و فرهنگ، نویسندگان را متوجه زندگی بی‌پناهان و افشای بی‌عدالتی‌های اجتماعی ساخته بود. اما اغلب نویسندگانی که به این مضامین پرداختند از حد ارایه برش‌هایی ناتورالیستی از زندگی، با نوعی بشردوستی کلی و رنجش‌های اجتماعی احساساتی، فراتر نرفتند. در […]

با اکراه چشیدم غم های ناگوار بسیار سپری شد شب و روزهای طولانی در بیغوله های تیره در دالان های بی پایان گشتم به امید زدودنِ تاریکی از ذاتِ افسون شده ی هستی امروز نشسته ام کرخت بر این شطِ ناب که میراث قبیله های مرگ چون روح اژدهایی ملعون از دهان گدازه های امواجش بخار می شود امروز به دنبال کلماتم کلماتی […]