آخرین مطالب

اقبال معتضدی جهان از آغاز تا پایان شعری است محزون* شعر ناب رؤیا، رؤیای شعر ناب؛ دغدغهٔ مدام بیژن جلالی در تمام زندگی. شعر بیژن جلالی پاکیزه و راستین بود مانند خود شاعر. به بیانی دیگر بیژن جلالی خودش را می‌نوشت بی‌نقاب، بی‌دروغ و بدون سانسور. … اگر کسی مرا خواست بگویید رفته باران‌ها را […]

اقبال معتضدی «بعد از مرگ جسمانی مرشد و مارگریتا* توفان تمام می‌شود و رنگین کمانی آسمان را فرامی‌گیرد و روح آن دو پرواز می‌کند. (صفحه ۴۱۹) نکتۀ جالب این است که این داستان دو سه دهه پیش از رمان صدسال تنهایی مارکز نوشته‌شده ولی چون چاپ آن به تعویق افتاد، این خلاقیت و هنر بولگاکف […]

اقبال معتضدی ابوالقاسم لاهوتی (الهامی)، بعد از شکست کودتا در تبریز که رهبری آن را خود او به عهده‌ داشت، به باکو گریخت (فروردین ۱۳۰۱)، یک‌سال پس‌از آن یعنی ۱۳۰۲ (۱۹۲۳.م) به مسکو نقل‌مکان کرد و این زمانی بود که بلشویک‌ها بر شهرها چیره شده بودند و حکومت شوراها در قفقاز تثبیت‌ شده بود و […]

اقبال معتضدی نوشتن دربارۀ هنرمند بی‌بدیلی به‌ نام بهرام بیضایی به‌راستی برایم دشوار است اما قرار است که در این شماره به نکوداشت او و بازنگری برخی آثار از کارنامۀ گران‌سنگ او بپردازی، ناگزیر می‌نویسم. «من نمی‌توانم خود را بنویسم. پس، روی‌هم‌رفته، این «من»ی که خود را می‌نویسد چیست؟ حتی هنگامی‌که این «من» به نوشتار […]

اقبال معتضدی *این گفتگو در اسفند ماه ۱۳۸۹ انجام شده است. در مصاحبه‌ها، شکل طبیعی کار چنین است که در مقابل هر پرسش، پاسخ مربوط به آن بیاید اما در این مصاحبه به چند دلیل ناگزیر، شکل ارائه‌ی آن دگرگون شد. یادآوری چند نکته، ضروری به‌نظر می‌رسد: نخست، در روزهایی که با شاعر گران‌قدر خانم […]

اقبال معتضدی بازی با کلمات، یکی ازخصلت‌های رایج شاعرانه در شعر است که لذت متن را برای خواننده (به‌ویژه خواننده‌ی فرانسوی‌زبان) مضاعف می‌کند. واژه ی Pensée در شعر گل‌ها وتاج‌ها، دو معنی دارد: «گل بنفشه» و «اندیشه». باز در همین شعر، ژاک پره‌ور از champs élysées (دشت‌های افتخار) به قرینه‌ی Champs Elysées (خیابان شانزلیزه) استفاده […]

اقبال معتضدی «… به نرده تکیه داد وسیگار اول را کشید و مشغول تماشای پرندگان شد که روی ماسه افتاده بودند، چندتایی از آن‌ها هنوز بال وپر می‌زدند. کسی هرگز نتوانسته بود برای او توضیح دهد که چرا پرندگان ازجزیره‌های میان دریا برمی‌خاستند تا بیایند و روی این ساحل، در فاصله‌ی ده‌کیلومتری شمال لیما* جان […]

اقبال معتضدی رمان مسخ کافکا، مشهورترین اثر فرانتس کافکا است که در پاییز ۱۹۱۲ نوشته‌شده و در اکتبر ۱۹۱۵ به چاپ رسیده‌است در این رمان لحن کافکا روشن و دقیق در تضادی حیرت‌انگیز با موضوع کابوس‌وار داستان پیش می‌رود. یکی از مهم‌ترین حالات انسان دوره مدرن ازخودبیگانگی (alienation) است که در داستان مسخ به‌صورت شناختن […]

آلبر کامو انسانی بود آزاد و سرکش و خطرناک. خطرناک برای قدرت، برای هر قدرتی که او نزدیکی ذاتی آن به استبداد و افراط‌کاری و بیدادگری را افشا می‌کرد. خطرناک برای وجدان گناهکار فرانسوی‌ها و شورشیان الجزایری و همدستان سابق نازی‌های در جنگ دوم و استالینیست‌ها؛ خطرناک برای اخلاق بورژوایی و برای جامعه روشنفکری، خطرناک […]

اقبال معتضدی «من با گفتن واژه‌ی درخت (دال) تصویری ذهنی یا مفهومی از درخت را در ذهن تو می‌آ‌فرینم (مدلول)». این جمله فردینان دو سوسور، زبان‌شناس و نشانه‌شناس مشهور سوئیسی است. هرچند بعدها رولان بارت زبان‌شناس برجسته، ویتگشتاین و دیگران نقدهایی بر این تعریف بنیادین سوسور ارائه کردند و با دلالت‌های نوین خود، مفاهیمِ تا […]