نام کتاب: میهن پری

نویسنده: حسن شکاری

انتشارات: دانو

نوبت چاپ: اول ۱۳۹۹

تعداد صفحه: ۴۸۵

قیمت: ۹۰ هزار تومان

حسن شکاری متولد بیستم اسفند ۱۳۳۶ در تهران است. او دوران ابتدایی و متوسطه را در تهران، و سال آخر را در اراک گذراند. سال ۱۳۵۵ وارد دانشگاه شد. سپس از تحصیل انصراف داد و تا سال ۱۳۵۷ مشغول خدمت نظام وظیفه بود. در اسفند ۱۳۵۷ نگارخانه‌ی نقاشی و شب‌های شعر اراک را برگزار کرد. او از سال ۱۳۵۸ تا کنون مشغول کارهای هنری مختلف است. او تاکنون بیش از سی نمایشگاه انفرادی از نقاشی‌ها و هنرهای تجسمی خود، در ایران و خارج از ایران برپا کرده است. شکاری در نمایشنامه‌نویسی، تئاتر و فیلمنامه‌نویسی نیز فعال است. وی تا سال ۱۳۷۳ سه آلبوم نقاشی به چاپ رسانده است.

رمان میهن پری، در پاییز سال ۱۳۹۹ توسط نشر دانو منتشر شد. طرح روی جلد این کتاب نیز یکی از آثار نقش برجسته‌ی این هنرمند است. حسن شکاری بیش از بیست اثر در حوزه ادبیات داستانی منتشر کرده است. «میراث»، «سونات مهتاب»، «زاری»، «یکی از این شب‌ها»، «آه اسفندیار» از نمونه آثار داستانی اوست. مجموعه‌ای از داستان‌های او نیز شامل داستان‌های: «تیفوس»، «سا. سا. سارا»، «یک جفت پوتین»، «نگهبان»، «همه‌ی رؤیاهای ما» و «داستان عاشقانه‌های دیرهنگام» با ترجمه‌ی راکله ونتورین به ایتالیایی ترجمه شده است. رمان «سونات مهتاب» این نویسنده نیز به همان زبان ترجمه شده است.

خود نویسنده در روزنامه‌ی «وقایع استان» اراک نوشته است:

«اراک اگرچه زادگاهم نیست اما به عنوان شهری بسیار تخیل‌برانگیز و مکانی خاص در زندگی هنری‌ام به ویژه بر فضای ذهنی‌ام برای خلق رمان‌ها و داستان‌هایم تاثیری مهم داشته و اکنون پس از چهل سال فعالیت هنری می‌بینم این شهر نقش غیرقابل انکاری در پنج رمان و اغلب داستان‌های کوتاهم دارد و فضاهای رمان‌ها و داستان‌هایم متاثر از رخدادهای سال‌هایی است که در اراک سکونت داشته‌ام و این سال‌ها را به سه دوره مهم و تاثیرگذار بر زندگی هنری و ادبی‌ام تقسیم کرده‌ام. اولین دوره، کودکی‌ام را شامل می‌شود و سفرهای تابستانی‌ام به این شهر زادگاه مادرم. دومین دوره، سال آخر تحصیلات متوسطه‌ام که تقریبا در اراک گذشت و دیپلمم را از اراک و دبیرستان شاهپور گرفتم و دو سال پس از آن که انصراف از تحصیل دانشگاهی‌ام را شامل شد و خدمت نظام وظیفه در جنوب کشور و سفرهای بسیار به این شهر. و سومین دوره، رفت و برگشت‌های متوالی و حضور و غیاب‌های مکرر در این شهر از زمستان ۱۳۵۷ تا زمستان ۱۳۶۱ بنا به نوع زندگی هنری که پیشه کرده بودم و سرگرم نمایشنامه‌نویسی و تئاتر بودم و همزمان در کار هنری نقاشی و برپایی نگارخانه در این شهر و داستان‌نویسی و شعر. بنابراین سه دوره‌ی مهم تاریخی این شهر را هم تجربه کرده و پشت سر گذاشته‌ام. به گمانم شرح تقریبا مفصلی از این خاطرات، در آخرین رمانم «میهن پری»، که پس از پنج سال گذشته از نگارشش، بالاخره در زمستان سال گذشته فرصت چاپ و انتشار گرفت، آورده‌ام و شهر اراک در این رمان بلند، واضح‌تر از بقیه رمان‌هایم زنده شده در سه دهه آغازین قرن حاضر خورشیدی… تهرانِ به رنگ خاکستریِ آن روزگاران، تهران فقر و سرشکستگی و ناامیدی بود و آماده‌ی جنب و جوش نسل پرشوری که به عقب‌ماندگیِ ایرانِ زمانه‌ی خویش پی برده بود و راه چاره را در دگرگونی می‌جست و تغییر خویش، و چاره‌ای نداشت جز آنکه بکوشد برای نجات زندگی و شرافت و حیثیت خدشه‌دارشده‌اش به‌وسیله پادشاهان و شاهزادگان قجری و سرسپردگان بــه اجنبی‌ها و بیگانگانی که مانند کفتار بر لاشه‌ی ایرانِ نیمه‌جان چنگ می‌انداختند تا تکه‌ای از پیکره‌ای رو به موت را پاره کنند و به دندان ببرند! همه جای ایران آن روزگار، گرفتار این مصیبت بود و شرق و غرب و شمال و جنوبش در التهاب و آتش می‌سوخت، و قحطی هم هیولاوار زندگی‌ها را می‌بلعید.»

رمان «میهن پری» داستان زندگی زنی است که در سه دوره‌ی مهم تاریخی ایران، در تهران و اراک روایت می‌شود. داستان از زبان پسر میهن پری نوشته شده است و به تناوب خطاب به میهن پری، و یا به صورت روایت یک ماجرا از زبان وی گفته می‌شود. سبک روایت داستان، به نویسنده این امکان را داده است که به صورت موازی، حکایت زندگی راوی را نیز در کنار روایت زندگی شخصیت اصلی داستان تعریف کند. همچنین راوی امکان رفت و برگشت‌های زمانی داستان را نیز به واسطه‌ی این نوع روایت، ایجاد کرده‌ است. داستان از کودکی میهن پری آغاز می‌شود. او در کودکی پدر خود را از دست می‌دهد و سپس به ناچار از مادر و برادر نیز جدا می‌شود. در نوجوانی از عشق پسرخاله‌ی خود منع شده و به ناچار از او دست می‌کشد. میهن پری زنی بردبار و صبور است. دل بخشنده‌ای دارد و به فرزندانش درس شکیبایی و بزرگ‌منشی می‌آموزد. او میهمان‌نواز و خوشرو، سنگ صبور فرزندان و یار موافق شوهرش است. حسن شکاری در این رمان تاریخی، در کنار روایت دوره‌های مختلف تاریخی ایران، داستان مادرانی از نسل مادران سنگ صبور و پرستاران خانواده را روایت می‌کند. داستانی از مادران صرفه‌جو و مردم‌دار، مادرانی که بی‌شکوه و شکایت، به خانه رنگ زندگی می‌دادند و در مقابل فراز و نشیب‌های زندگی سر خم نمی‌کردند.

رمان میهن پری داستانی تاریخی درباره‌ی همه‌ی زنان و دختران ایرانی است که توسط حسن شکاری و «به احترام مادرانمان» نوشته شده است.

ایلناز نواب‌پور