آلیس مونرو

ترجمه‌: مژده دقیقی

انتشارات ماهی|چاپ اول سال ۱۳۹۴|مجموعه داستان| ۲۲۲ صفحه

مجموعه داستان «زندگی عزیز» شامل یازده داستان کوتاه است با روایت‌های رئال از زندگی‌های متفاوت. هر داستان مجزا از داستان دیگر نگاشته شده و فضای خاص و منحصر به فرد خود را دارد. قلم خانم مونرو، گرم و جاندار است و صد البته ترجمه‌ی پخته و شیوای خانم دقیقی، بر جذابیت قلم نویسنده افزوده است. هفت داستان اول، روایت‌های کامل داستانی هستند.

داستان «آموندسن»، ماجرای دختری است که از تورنتو به عنوان معلم وارد شهر آموندسن می‌شود و در این شهر سردسیر و کوچک، با دکتری به نام فاکس آشنا می‌شود و بقیه اتفاق‌ها، هول آشنایی کوتاه مدت او با این دکتر مقرراتی و مجرد رقم می‌خورد.

داستان «رفتن از میورلی» با راوی سوم شخص از زاویه‌ی دید یک مرد، توانایی نویسنده را در نوشتن داستانی با راوی غیرهمجنس نشان می‌دهد. در این داستان نویسنده، سرگذشت دختر کنترل‌چی یک سینما را از دید پلیس گشت شبانه در یک شهر کوچک به نام «ری الیوت» بازگو می‌کند.

«گوشه‌ی امن» برشی طنزگونه و بدون قضاوت از زندگی دختر نوجوانی است که پدر و مادرش به افریقا رفته‌اند و او مجبور شده برای مدت یک سال، در خانه‌ی خاله و همسرش زندگی کند. این همزیستی کوتاه مدت و پر از تناقض در سبک زندگی دختر و شوهر خاله‌ی او، ماجراهای جدید را برای او رقم می‌زند.

در داستان «غرور» با مردی روبرو می‌شویم که مشکل اصلی زندگی او عارضه‌ی  لب‌شکری است. او بعد از مرگ مادرش، با دختر سرخپوستی روبرو می‌شود که در کودکی هم‌کلاسی او بود و خانه‌اش را فروخته و حالا به ناچار، برای داشتن سرپناه به او روی آورده است.

«کری» ماجرای زندگی دختر پولداری‌است که بهره‌ای از زیبایی ندارد یک پایش لنگ می‌زند و مجرد مانده. کری خود را درگیر رابطه‌‌ای کوتاه مدت با یک مرد متاهل می‌کند که این رابطه، باعث مشکلات بزرگی برای مرد می‌شود.

داستان ششم، «چشم‌انداز رودخانه» نام دارد. این داستان روایتی آرام از زنی‌ست که یک روز عصر، برای پیدا کردن مطب دکتر، به محله‌ای کنار یک دریاچه می‌رود.

داستان «دالی» درباره‌ی زنی است که به یک فروشنده‌ی دوره‌گرد لوازم آرایش که ماشینش خراب شده، اجازه می‌دهد برای خوردن چای وارد خانه‌اش شود. بر حسب تصادف، زن فروشنده، معشوق سابق همسر زن است. زن فروشنده، شب را در خانه‌ی آنها سر می‌کند و روز بعد، همراه مرد، به دنبال مکانیک می‌رود. این دیدار غیرمنتظره، برای زن قابل هضم نمی‌شود و ماجرای داستان، از همین عدم پذیرش زن شکل می‌گیرد.

در تمام داستان‌ها، با شروعی پر جاذبه و ماجراهایی پر کشش با ریتمی تند مواجه می‌شویم که باعث می‌شود خواننده در حین خواندن، سرشار از لذت و آگاهی شود.

اما چهار داستان آخر، «چشم» ، «شب»، «صداها» و «زندگی عزیز» روایت متفاوتی دارند. خود نویسنده در مورد چهار داستان انتهایی گفته: «چهار قطعه‌ی پایانی این کتاب در واقع داستان نیستند. بخش جداگانه‌ای را تشکیل می‌دهند که حس و حال زندگی‌نامه‌ی شخصی دارند، هر چند گاهی به تمامی بر واقعیت منطبق نیستند. فکر می‌کنم این‌ها اولین و آخرین و نزدیک‌ترین چیزهایی هستند که می‌توانم درباره‌ی زندگی خودم بگویم.»

این چهار داستان، از آنجایی که بی اندازه چسبیده به باورهای نویسنده هستند، جزو برترین داستان‌های مجموعه به شمار می‌روند.

در پاراگراف آخر از داستان «زندگی عزیز»  می‌خوانیم:

«برای آخرین مرحله‌ی بیماری مادرم یا مراسم تدفینش به خانه برنگشتم. دو بچه‌ی کوچک داشتم و در ونکوور کسی را نداشتم که بچه‌ها را پیش او بگذارم. هزینه‌ی سفر برایمان سنگین بود و شوهرم از شرکت در مراسم رسمی بیزار بود. ولی چرا تقصیر را به گردن او بیندازم؟ خودم هم همین احساس را داشتم. همیشه می‌گوییم بعضی چیزها را نمی‌‌شود بخشید، یا می‌گوییم هرگز خودمان را نمی‌بخشیم. ولی می‌بخشیم؛ همیشه می‌بخشیم.»

گلپر فصاحت