درست ۶۷ سال پیش بود. صادق هدایت در اواسط فروردین‌ماه ۱۳۳۰ که در پاریس بود ناگهان گم شد. پیشتر آقای مصطفی فرزانه و فریدون هویدا با او تماس داشتند ولی هدایت ناگهان غیبش زد. نه آدرسی، نه تلفنی و نه خبری و اثری از خود به دوستانش نداد و فقط گم شد.

این گم‌گشتگی هدایت مقدمه‌ی پروازی ناگهانی بود. حتی از قوم و خویش‌هایش مانند مهین فیروز (خواهرزاده) و خسرو هدایت (پسردایی) هم خودش را پنهان کرد.

یکی از کارهای بسیار جالب صادق هدایت روزی که تصمیم گرفته بود دل همه را بشکند و برود آن بود که او زن و شوهر ارمنی را در پاریس می‌شناخت با آن‌ها صبح فردای روز خودکشی قرار ملاقات گذاشت که بیایند و قبل از اینکه نشت گاز برای ساختمان مشکل جدی بیافریند او را پیدا کنند و دقیقا همین‌طور هم شد.

دوستانش آمدند و مشکوک شدند و بوی گاز آمد و پلیس آمد و ادبیات فارسی یکی از اثرگذارترین نویسندگان معاصر خود را از دست داده بود.

صادق هدایت در تمام عمرش در مقابل دیکتاتوری و خیانت و هرزگی‌های آن زمان مبارزه کرد و آخرین پناهگاه او گازی بود که در آشپزخانه آپارتمان طبقه دوم شماره ۳۷ خیابان شامپیونه در پاریس او را در خوابی بدون بیداری فرو کشید.

این آخرین اعتراض او بود که حال بعد از گذشت ۶۷ سال صدایش نه تنها در ایران بلکه به ۳۱ زبان و در حدود ۷۰ کشور دنیا به گوش می‌رسد. این اعتراض به ابدیت پیوست