آخرین مطالب

آلبر کامو انسانی بود آزاد و سرکش و خطرناک. خطرناک برای قدرت، برای هر قدرتی که او نزدیکی ذاتی آن به استبداد و افراط‌کاری و بیدادگری را افشا می‌کرد. خطرناک برای وجدان گناهکار فرانسوی‌ها و شورشیان الجزایری و همدستان سابق نازی‌های در جنگ دوم و استالینیست‌ها؛ خطرناک برای اخلاق بورژوایی و برای جامعه روشنفکری، خطرناک […]

مسعود بربر آلبر کامو، رمان‌نویس، روزنامه‌نگار و صد البته اندیشمند اگزیستانسیالیستی که خودش این عنوان را –به دلیل گرایش‌های خودمتناقض و ناپذیرفتنی اگزیستانسیالیست‌هایی همچون سارتر– دوست نداشت، از مهم‌ترین چهره‌های روشنفکری میانه‌ی قرن بیستم بود که علاوه بر آثار، هم زندگی‌اش توجه عموم را برانگیخته بود و هم مرگ مرموزش، که حالا روایتی تازه از […]

گفتگو: مسعود بُربُر برگ هنر: درباره آثار و اندیشه‌های آلبر کامو بارها گفتگو شده اما هر بار به او و آثارش بیش از آنکه همچون یک داستان‌نویس بپردازند از شخصیت روشن‌فکر و فیلسوف او سخن گفته‌اند. با این حال آلبر کامو بی‌گمان یکی از مهم‌ترین داستان‌نویسان سده‌ی گذشته به شمار می‌رود که به ویژگی‌های زبانی […]

ناصر فکوهی «بیگانه» در مفهوم کامویی این واژه، که در نخستین و مشهورترین رمان او می‌توانیم درکش کنیم، همیشه، بیش و پیش از هرچیز گویای بیگانگی فردی است که حاضر نباشد ریا و تزویر جامعه پیرامون خود را بپذیرد. فردی که نمی‌خواهد به کسی درسی بدهد، اما در برابرش حاضر به پذیرفتن درس از دیگری، […]

نوشته: ادوین موزز ترجمه: بهنام رشیدی بیشتر بحث‌ها درباره‌ی کتاب «طاعون» پیرامون اصول عقایدی است که در بر می‌گیرد. با نظر به اهمیت فلسفه کامو و نیز شاید ساده‌گویی و رُک‌گویی آشکارِ شگردهای روایی این رمان، این تأکید و اهمیت شگفت‌آور نیست. با این حال، خوب است تفاوت میان رسالات فلسفی و رمان‌های فلسفی را […]

منصوره تدینی کامو سه‌گانۀ خود (کالیگولا، بیگانه، اسطورۀ سیزیف) را، با فاصلۀ کوتاهی از هم، در سال‌های ۱۹۴۱-۱۹۴۲ منتشر کرد. البته ایدۀ اصلی و نگارش آن از سال‌های ۱۹۳۷-۱۹۳۸ در یادداشت‌های کامو ذکر شده. کالیگولا در قالب نمایشنامه و با شخصیتِ محوریِ امپراتوری باستانی در رم، بیگانه در قالب رمان و جوانی الجزایری در قرن […]

بنفشه فریس‌آبادی (مترجم کتاب تابستان نوشته‌ی آلبر کامو) نوشتن درباره‌ی نویسنده‌ای مثل کامو چه برای مترجم‌هایی که با متن اصلی آثارش درگیر بوده‌اند و چه برای علاقمندان و متخصصان حوزه‌ی فلسفه که فارغ از زبان و ساختار ادبی–داستانی آثار او به اندیشه‌ی همواره مستتر در متونش می‌پردازند کاری‌ است کم‌وبیش دشوار. خواندن دوباره و چندباره‌ی […]

محسن توحیدیان «دارو»، آموزگار مدرسه، از پنجره‌ی کلاس می‌بیند که دو مرد در دشت برف‌پوش، شیب ملایم تپه را به‌سوی او بالا می‌آیند. یکی سوار است و دیگری با طنابی به دست‌هایش به‌کندی از پی اسب می‌آید. به‌خاطر بارش سنگین برف، مدرسه تعطیل شده و دارو مجبور است روزهای زیادی را بی‌حضور بچه‌ها آن‌جا بماند […]

محسن توحیدیان □ از نیم‌رخ به سم پکین‌پای فقید می‌مانست. اسمش مهدی باقری بود. چندبار گفت که مسافرکش نیست و چون دیده دم اتوبان ایستاده‌ام سوارم کرده. از او پرسیدم پس چه‌کاره است؟ گفت نعش‌کشم. واقعاً هم نعش‌کش بود. وقتی از سر کارش در بهشت زهرا فارغ می‌شد، آن ماشین هول‌انگیزش را زیر درخت‌ها پارک […]

زیر پل پارک‌وی که می‌رسم، جای پارکی پیدا می‌کنم و می‌ایستم. شانه‌ی جیبی‌ام را در می‌آورم و دوباره ریشم را شانه می‌زنم بعد آینه را می‌چرخانم سمت صورتم و بالا‌تنه‌ام را بلند می‌کنم تا خودم را بهتر ببینم. موها کاملاً روی آن را گرفته‌است. روی همان جای زخم سالَک. به اندازه‌ی یک سکه است، یک‌کَم […]