زندگینامه:
رضا قاسمی در سال ۱۳۲۸ در اصفهان به دنیا آمد. و در همان سال همراه خانواده به ماهشهر رفت. دوران کودکی را در آنجا سپری و پس از آن به تهران آمد. اولین اثر او نمایشنامه کسوف بود که در ۱۸ سالگی نوشت و دو سال بعد در دانشگاه تهران به روی صحنه برد. در سال ۱۳۵۵ جایزه اول “تلویزیون ملی ایران” برای بهترین نمایشنامه به اثر او چو ضحاک شد بر جهان شهریار تعلق گرفت. او از سال ۱۳۴۹، همزمان با تحصیل در دانشکده هنرهای زیبا، به نمایشنامه نویسی و کارگردانی تاتر پرداخت و آثاری چون کسوف، آمد و رفت، نامه هائی بدون تاریخ از من به خانواده‌ام و بالعکس، و چاه را به صحنه آورد. نویسندگی و کارگردانی سه نمایشنامه اتاق تمشیت، ماهان کوشیار و معمای ماهیار معمار هم حاصل فعالیت او در دوره ی پس از انقلاب است. اما شرایط کار برایش سخت شد و در سال ۱۳۶۵ ترک وطن گفت و از آن زمان در فرانسه زندگی می‌کند.
رمان معروف او با نام همنوایی شبانه ارکستر چوب‌ها در سال ۱۹۹۶ در آمریکا و در سال ۱۳۸۱ در ایران به چاپ رسید و جوایز مختلفی از جمله جایزه ی ادبی گلشیری را برای نویسنده به ارمغان آورد. وی در زمینه موسیقی نیز فعالیت کرده و به آهنگسازی و نوازندگی مانند بداهه‌نوازی در دستگاه های مختلف موسیقی ایرانی پرداخته‌ است.

مجموعه آثار
رمان:
همنوایی شبانه ارکستر چوب‌ها (۱۹۹۱-۱۹۹۴). چاپ اول:۱۹۹۶، نشر کتاب. لس آنجلس. چاپ ششم: انتشارات نیلوفر، تهران
چاه بابل (۱۹۹۴ـ۱۹۹۸)چاپ اول: نشر باران، سوئد. ۱۹۹۹
وردی که بره‌ها می‌خوانند (۲۰۰۲نشر انترنتی)، انتشارات خاوران، پاریس: ۲۰۰۸
نمایشنامه:
کسوف (۱۳۴۷) / صفیه موعود (۱۳۵۰) / چو ضحاک شد بر جهان شهریار (۱۳۵۵)
نامه‌هایی بدون تاریخ از من به خانواده‌ام و بالعکس (۱۳۵۳)
اتاق تمشیت (۱۳۵۸) / خوابگردها (۱۳۶۰) / ماهان کوشیار (۱۳۶۲) / تمثال (۱۹۹۱)
معمای ماهیار معمار (۱۳۶۴) / حرکت با شماست مرکوشیو! (۱۹۹۰)
داستان:
نارون کوچک، نارون تنها (۱۳۴۹) / پرتگاه،۱۹۹۶ / چتر و گربه و دیوار باریک ۱۹۹۷
شعر:
لکنت (۱۹۹۰-۲۰۰۱)
تحقیق و تالیف:
موسیقی در تعزیه (۱۳۵۴) / تأملاتی در باب موسیقی ایرانی (۱۹۸۶-۱۹۹۰)
حلقه گمشده آمارا (۱۹۹۵-۲۰۰۱)
موسیقی:
«چهارده قطعه برای بازپریدن» آهنگهای رضا قاسمی با آواز سپیده رئیس‌السادات (۱۳۸۹) / گل صد برگ با صدای شهرام ناظری / سیاوشخوانی (در چهارگاه)