آخرین مطالب

» سرمقاله » فضاهای سیاه، تلخ و زهرآگین

فضاهای سیاه، تلخ و زهرآگین

«… در دهه ۱۳۲۰ و دوره‌ای که چوبک نوشتن آغاز کرد، رشد مفاهیم جامعه‌گرایانه در سیاست و فرهنگ، نویسندگان را متوجه زندگی بی‌پناهان و افشای بی‌عدالتی‌های اجتماعی ساخته بود. اما اغلب نویسندگانی که به این مضامین پرداختند از حد ارایه برش‌هایی ناتورالیستی از زندگی، با نوعی بشردوستی کلی و رنجش‌های اجتماعی احساساتی، فراتر نرفتند. در […]

فضاهای سیاه، تلخ و زهرآگین

«… در دهه ۱۳۲۰ و دوره‌ای که چوبک نوشتن آغاز کرد، رشد مفاهیم جامعه‌گرایانه در سیاست و فرهنگ، نویسندگان را متوجه زندگی بی‌پناهان و افشای بی‌عدالتی‌های اجتماعی ساخته بود. اما اغلب نویسندگانی که به این مضامین پرداختند از حد ارایه برش‌هایی ناتورالیستی از زندگی، با نوعی بشردوستی کلی و رنجش‌های اجتماعی احساساتی، فراتر نرفتند. در عوض، توصیف‌های عینی و ناتورالیستی چوبک بی‌طرفانه و دور از مایه‌های کاذب احساساتی ماند. چنین نگاهی به فساد و زشتی زندگی، برای خوانندگانی که از نگرش احساساتی و موعظه‌های اخلاقی نویسندگان دیگر خسته و رمیده شده بودند، جاذبه پرقوتی داشت.
منتقدانی چوبک را، از این رو که اعماق جامعه‌ای بیمار و اسیر خرافات را می‌کاود و تصویری زشت و هراس‌آور از آن ارایه می‌کند، پیرو مکتب ادبی ناتورالیسم دانسته‌اند. کسانی نیز بر آنند که قصه‌های او نه ناتورالیستی بلکه مردم‌شناسانه‌اند. به واقع، چوبک «ما را به نگریستن، یا بهتر بگویم، بوییدن دنیایی وامی‌دارد که آن را با هاله‌ای از پرهیزکاری پوشانده‌ایم» (حسن میرعابدینی)
در این شماره که ویژه نامه آن به صادق چوبک اختصاص یافته است، منتقدین همراه برگ هنر،خانم تدینی، آقایان میرعابدینی، اسحاقیان و روحانی هر کدام از زاویه ای متفاوت و با نگاه و تحلیل ویژه ای به نقد و بررسی آثار چوبک پرداخته اند و به زیبایی و گاه بسیار موشکافانه در شناخت جایگاه و معرفی هرچه دقیق تر و عمیق تر این نویسنده ی برجسته کوشیده اند و از سبک نگارش او، و از چرایی مدرن بودن و فضاهای تلخ و زهرآگین و قلم ابداع گرانه ی صادق چوبک سخن گفته اند و همچنین از تأثیرات نویسندگانی چون صادق هدایت، همینگوی، فاکنر و… بر ذهن و قلم چوبک، که در ادامه خواهید خواند.


برچسب ها : , ,
دسته بندی : سرمقاله
ارسال دیدگاه